(Dinle beni)
Gitmek diyorum ustam... Gitmek varsa işin içinde kimin gittiğinin, nereye gittiğinin, neden gittiğinin ne önemi var?
Gitmek ne ölüm ne yaşam ne de başka bir şey. Gitmek sadece gitmektir be ustam. Başka bir şeye ihtiyacı yoktur. Yalnız başına yazar ve siler tüm hikayeyi. Her şeyi yalnızca yalnız başına halleder. Şair diyor ya ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi diye, böyle bir an be ustam. Ortada ölüm falan yok oysa. Abartırsak geri döner manasına uydurulmuş hikayeler.. Yoksa dönmüyor kimse karbondioksitini bıraktığı satırlara. Bu yüzden gibi bir şey. Ölüm çok daha net ve hayatta hakkıyla yapılabilen tek eylem çünkü. Bilmiyor kimseler ustam, değer mi değmez mi kimseler bilmiyor.İtiraf etmeliyim ki biraz da suçluyum. İstemiyorum bazen kabullenmeyi bilsem bile doğruların ne olduğunu. Doğrular acıtmadan bırakmıyor. Acıdıkça kanayacak taraf kalmıyor, reddediyor hücreler hissetmeyi. Acıdan kaleler oluyor, duvarlar oluyor. Acıdan ölenler oluyor. Ama acıdan güzelleşen görmedim ben ustam. Kim verecek bu yaşananların hesabını? Yine ben be ustam, ben..
Hangi yanlışlıkla dahil oldum bu hayata? Peki, hangi yalnızlıkla çıkacağım içinden? Bu işte bir karanlık var sanki ustam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder